rusningstrafik
Swedish
Etymology
Compound of rusning + -s- + trafik. First attested in 1957.
Noun
rusningstrafik c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | rusningstrafik | rusningstrafiks |
| definite | rusningstrafiken | rusningstrafikens | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |