rusticulus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ruːsˈtɪ.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [rusˈt̪iː.ku.lus]
Adjective
rūsticulus (feminine rūsticula, neuter rūsticulum); first/second-declension adjective
- somewhat rustic
- countrified
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rūsticulus | rūsticula | rūsticulum | rūsticulī | rūsticulae | rūsticula | |
| genitive | rūsticulī | rūsticulae | rūsticulī | rūsticulōrum | rūsticulārum | rūsticulōrum | |
| dative | rūsticulō | rūsticulae | rūsticulō | rūsticulīs | |||
| accusative | rūsticulum | rūsticulam | rūsticulum | rūsticulōs | rūsticulās | rūsticula | |
| ablative | rūsticulō | rūsticulā | rūsticulō | rūsticulīs | |||
| vocative | rūsticule | rūsticula | rūsticulum | rūsticulī | rūsticulae | rūsticula | |
Related terms
References
- “rusticulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “rusticulus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rusticulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.