rytownik

Polish

Etymology

From rytować +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɘˈtɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: ry‧tow‧nik

Noun

rytownik m pers

  1. engraver
    Synonyms: grawer, sztycharz

Declension

Declension of rytownik
singular plural
nominative rytownik rytownicy/rytowniki (deprecative)
genitive rytownika rytowników
dative rytownikowi rytownikom
accusative rytownika rytowników
instrumental rytownikiem rytownikami
locative rytowniku rytownikach
vocative rytowniku rytownicy

Derived terms

adjective
  • rytowniczy
noun
  • rytownictwo
nouns
verb

Further reading

  • rytownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rytownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.