rzyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ritь.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈʐɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘt͡ɕ
  • Syllabification: rzyć
  • Homophones: żyć, żydź

Noun

rzyć f

  1. (dated or dialectal, Żywiec) buttocks, ass

Declension

Declension of rzyć
singular plural
nominative rzyć rzycie
genitive rzyci rzyci
dative rzyci rzyciom
accusative rzyć rzycie
instrumental rzycią rzyciami
locative rzyci rzyciach
vocative rzyci rzycie

Derived terms

nouns

Further reading

  • rzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rzyć in Polish dictionaries at PWN
  • Izydor Kopernicki (1875) “rzyć”, in “Spostrzeżenia nad właściwościami językowémi w mowie Górali Bieskidowych z dodatkiem słowniczka wyrazów góralskich”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 375
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.