særpræg

Danish

Etymology

sær- (unique, special) +‎ præg (characteristic)

Noun

særpræg

  1. distinguishing characteristic

Declension

Declension of særpræg
neuter
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative særpræg særpræget særpræg særprægene
genitive særprægs særprægets særprægs særprægenes