sönderfalla

Swedish

Etymology

Compound of sönder +‎ falla.

Verb

sönderfalla (present sönderfaller, preterite sönderföll, supine sönderfallit, imperative sönderfall)

  1. disintegrate, fall apart

Conjugation

Conjugation of sönderfalla (class 7 strong)
active passive
infinitive sönderfalla sönderfallas
supine sönderfallit sönderfallits
imperative sönderfall
imper. plural1 sönderfallen
present past present past
indicative sönderfaller sönderföll sönderfalls, sönderfalles sönderfölls
ind. plural1 sönderfalla sönderföllo sönderfallas sönderföllos
subjunctive2 sönderfalle sönderfölle sönderfalles sönderfölles
present participle sönderfallande
past participle sönderfallen

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Further reading