söylev
Turkish
Etymology
From söyle- (“to say”) + -ev (noun-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): /søjˈlev/
- Hyphenation: söy‧lev
Noun
söylev (definite accusative söylevi, plural söylevler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | söylev | söylevler |
| definite accusative | söylevi | söylevleri |
| dative | söyleve | söylevlere |
| locative | söylevde | söylevlerde |
| ablative | söylevden | söylevlerden |
| genitive | söylevin | söylevlerin |
Derived terms
- söylev vermek
- söylevci
Further reading
- “söylev”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “söylev”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4322b
- Nişanyan, Sevan (2002–) “söylev”, in Nişanyan Sözlük