sękowaty

Polish

Etymology

From sęk +‎ -owaty.[1] First attested in the 16th century.[2]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /sɛŋ.kɔˈva.tɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɘ
  • Syllabification: sę‧ko‧wa‧ty

Adjective

sękowaty (not generally comparable, comparative bardziej sękowaty, superlative najbardziej sękowaty, no derived adverb)

  1. synonym of sękaty

Declension

Declension of sękowaty (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative sękowaty sękowata sękowate sękowaci sękowate
genitive sękowatego sękowatej sękowatego sękowatych
dative sękowatemu sękowatej sękowatemu sękowatym
accusative sękowatego sękowaty sękowatą sękowate sękowatych sękowate
instrumental sękowatym sękowatą sękowatym sękowatymi
locative sękowatym sękowatej sękowatym sękowatych

References

  1. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “sękowaty”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “sękowaty”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.