sługa

See also: sluga

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sluga.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈswu.ɡa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uɡa
  • Syllabification: słu‧ga

Noun

sługa m pers

  1. minion, servant

Declension

Declension of sługa
singular plural
nominative sługa słudzy/sługi
genitive sługi sługów/sług
dative słudze sługom
accusative sługę sługów/sługi
instrumental sługą sługami
locative słudze sługach
vocative sługo słudzy/sługi

Derived terms

nouns
verb

Further reading

  • sługa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sługa in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.