samenklonteren
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsaː.mə(n)ˌklɔn.tə.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: sa‧men‧klon‧te‧ren
Verb
samenklonteren
Conjugation
| Conjugation of samenklonteren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | samenklonteren | |||
| past singular | klonterde samen | |||
| past participle | samengeklonterd | |||
| infinitive | samenklonteren | |||
| gerund | samenklonteren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | klonter samen | klonterde samen | samenklonter | samenklonterde |
| 2nd person sing. (jij) | klontert samen, klonter samen2 | klonterde samen | samenklontert | samenklonterde |
| 2nd person sing. (u) | klontert samen | klonterde samen | samenklontert | samenklonterde |
| 2nd person sing. (gij) | klontert samen | klonterde samen | samenklontert | samenklonterde |
| 3rd person singular | klontert samen | klonterde samen | samenklontert | samenklonterde |
| plural | klonteren samen | klonterden samen | samenklonteren | samenklonterden |
| subjunctive sing.1 | klontere samen | klonterde samen | samenklontere | samenklonterde |
| subjunctive plur.1 | klonteren samen | klonterden samen | samenklonteren | samenklonterden |
| imperative sing. | klonter samen | |||
| imperative plur.1 | klontert samen | |||
| participles | samenklonterend | samengeklonterd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||