samenklonteren

Dutch

Etymology

From samen +‎ klonteren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsaː.mə(n)ˌklɔn.tə.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: sa‧men‧klon‧te‧ren

Verb

samenklonteren

  1. (intransitive) to clump together

Conjugation

Conjugation of samenklonteren (weak, separable)
infinitive samenklonteren
past singular klonterde samen
past participle samengeklonterd
infinitive samenklonteren
gerund samenklonteren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klonter samen klonterde samen samenklonter samenklonterde
2nd person sing. (jij) klontert samen, klonter samen2 klonterde samen samenklontert samenklonterde
2nd person sing. (u) klontert samen klonterde samen samenklontert samenklonterde
2nd person sing. (gij) klontert samen klonterde samen samenklontert samenklonterde
3rd person singular klontert samen klonterde samen samenklontert samenklonterde
plural klonteren samen klonterden samen samenklonteren samenklonterden
subjunctive sing.1 klontere samen klonterde samen samenklontere samenklonterde
subjunctive plur.1 klonteren samen klonterden samen samenklonteren samenklonterden
imperative sing. klonter samen
imperative plur.1 klontert samen
participles samenklonterend samengeklonterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.