sanctificandus
Latin
Etymology
Future passive participle of sānctificō
Participle
sānctificandus (feminine sānctificanda, neuter sānctificandum); first/second-declension participle
- which is to be sanctified
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sānctificandus | sānctificanda | sānctificandum | sānctificandī | sānctificandae | sānctificanda | |
| genitive | sānctificandī | sānctificandae | sānctificandī | sānctificandōrum | sānctificandārum | sānctificandōrum | |
| dative | sānctificandō | sānctificandae | sānctificandō | sānctificandīs | |||
| accusative | sānctificandum | sānctificandam | sānctificandum | sānctificandōs | sānctificandās | sānctificanda | |
| ablative | sānctificandō | sānctificandā | sānctificandō | sānctificandīs | |||
| vocative | sānctificande | sānctificanda | sānctificandum | sānctificandī | sānctificandae | sānctificanda | |