sanktionera

Swedish

Etymology

sanktion +‎ -era. Cognate of German sanktionieren and French sanctionner.

Verb

sanktionera (present sanktionerar, preterite sanktionerade, supine sanktionerat, imperative sanktionera)

  1. sanction (approve or authorize)

Conjugation

Conjugation of sanktionera (weak)
active passive
infinitive sanktionera sanktioneras
supine sanktionerat sanktionerats
imperative sanktionera
imper. plural1 sanktioneren
present past present past
indicative sanktionerar sanktionerade sanktioneras sanktionerades
ind. plural1 sanktionera sanktionerade sanktioneras sanktionerades
subjunctive2 sanktionere sanktionerade sanktioneres sanktionerades
present participle sanktionerande
past participle sanktionerad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

  • sanktionering

References