saturatus
See also: satu ratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of saturō.
Participle
saturātus (feminine saturāta, neuter saturātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | saturātus | saturāta | saturātum | saturātī | saturātae | saturāta | |
| genitive | saturātī | saturātae | saturātī | saturātōrum | saturātārum | saturātōrum | |
| dative | saturātō | saturātae | saturātō | saturātīs | |||
| accusative | saturātum | saturātam | saturātum | saturātōs | saturātās | saturāta | |
| ablative | saturātō | saturātā | saturātō | saturātīs | |||
| vocative | saturāte | saturāta | saturātum | saturātī | saturātae | saturāta | |
References
- “saturatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “saturatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- saturatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.