sbrancicare
Italian
Etymology
From s- + brancicare.
Verb
sbrancicàre (first-person singular present sbràncico, first-person singular past historic sbrancicài, past participle sbrancicàto, auxiliary avére) (informal, transitive)
- to grope insistently or several times
Conjugation
Conjugation of sbrancicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | sbrancicàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | sbrancicàndo | |||
| present participle | sbrancicànte | past participle | sbrancicàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | sbràncico | sbràncichi | sbràncica | sbrancichiàmo | sbrancicàte | sbràncicano |
| imperfect | sbrancicàvo | sbrancicàvi | sbrancicàva | sbrancicavàmo | sbrancicavàte | sbrancicàvano |
| past historic | sbrancicài | sbrancicàsti | sbrancicò | sbrancicàmmo | sbrancicàste | sbrancicàrono |
| future | sbrancicherò | sbrancicherài | sbrancicherà | sbrancicherémo | sbrancicheréte | sbrancicherànno |
| conditional | sbrancicherèi | sbrancicherésti | sbrancicherèbbe, sbrancicherébbe | sbrancicherémmo | sbrancicheréste | sbrancicherèbbero, sbrancicherébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | sbràncichi | sbràncichi | sbràncichi | sbrancichiàmo | sbrancichiàte | sbràncichino |
| imperfect | sbrancicàssi | sbrancicàssi | sbrancicàsse | sbrancicàssimo | sbrancicàste | sbrancicàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| sbràncica | sbràncichi | sbrancichiàmo | sbrancicàte | sbràncichino | ||
| negative imperative | non sbrancicàre | non sbràncichi | non sbrancichiàmo | non sbrancicàte | non sbràncichino | |