scandinavicus
Latin
Etymology
Post-Classical; from Scandināvia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [skan.dɪˈnaː.wɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [skan̪.d̪iˈnaː.vi.kus]
Adjective
scandināvicus (feminine scandināvica, neuter scandināvicum); first/second-declension adjective
- Scandinavian
- 1629, Erycius Puteanus, De S. Flavia Domitilla, Clarissima martyre, page 23:
- Deinde quinque in Suecia et Norvegia monumenta Germanicis Runis inscripta, detecta sunt, quanim auctor, quum inscriptiones Scandinavica lingua conscriptae et Germanicis etiam Scandinavicae Runae intermixtae sint, peregrinus fuisse minime potest.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | scandināvicus | scandināvica | scandināvicum | scandināvicī | scandināvicae | scandināvica | |
| genitive | scandināvicī | scandināvicae | scandināvicī | scandināvicōrum | scandināvicārum | scandināvicōrum | |
| dative | scandināvicō | scandināvicae | scandināvicō | scandināvicīs | |||
| accusative | scandināvicum | scandināvicam | scandināvicum | scandināvicōs | scandināvicās | scandināvica | |
| ablative | scandināvicō | scandināvicā | scandināvicō | scandināvicīs | |||
| vocative | scandināvice | scandināvica | scandināvicum | scandināvicī | scandināvicae | scandināvica | |