schielijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schelike, schielike, from scien, schien (“to occur”). Equivalent to modern Dutch geschieden (“to occur”) +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsxi.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: schie‧lijk

Adjective

schielijk (comparative schielijker, superlative schielijkst)

  1. (dated) swift, quick
  2. (dated, Southern Netherlands) abrupt, sudden

Declension

Declension of schielijk
uninflected schielijk
inflected schielijke
comparative schielijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial schielijk schielijker het schielijkst
het schielijkste
indefinite m./f. sing. schielijke schielijkere schielijkste
n. sing. schielijk schielijker schielijkste
plural schielijke schielijkere schielijkste
definite schielijke schielijkere schielijkste
partitive schielijks schielijkers —

Descendants

  • Afrikaans: skielik
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.