schuimtaal
Dutch
Etymology
Compound of schuim (“foam, impurities, scum”) + taal (“language”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsxœy̯m.taːl/
- Hyphenation: schuim‧taal
Noun
schuimtaal f (plural schuimtalen)
- (archaic, derogatory) a bastardised language containing many foreign elements [16th–20th c.]
- Synonym: bastaardtaal