schunnig
Dutch
Etymology
From schun (“obsolete term for an obscene person”) + -ig. The first element is probably from the same ultimate source as German schinden (“to mistreat, harm”).
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
schunnig (comparative schunniger, superlative schunnigst)
Declension
| Declension of schunnig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | schunnig | |||
| inflected | schunnige | |||
| comparative | schunniger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | schunnig | schunniger | het schunnigst het schunnigste | |
| indefinite | m./f. sing. | schunnige | schunnigere | schunnigste |
| n. sing. | schunnig | schunniger | schunnigste | |
| plural | schunnige | schunnigere | schunnigste | |
| definite | schunnige | schunnigere | schunnigste | |
| partitive | schunnigs | schunnigers | — | |
Derived terms
- schunnigheid