scitans
Latin
Etymology
Present participle of scītor
Participle
scītāns (genitive scītantis); third-declension one-termination participle
- asking, interrogating
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | scītāns | scītantēs | scītantia | ||
| genitive | scītantis | scītantium | |||
| dative | scītantī | scītantibus | |||
| accusative | scītantem | scītāns | scītantēs scītantīs |
scītantia | |
| ablative | scītante scītantī1 |
scītantibus | |||
| vocative | scītāns | scītantēs | scītantia | ||
1When used purely as an adjective.