sclopetum
Latin
Etymology
scloppus (“bang”) + -ētum (alternative form of -ittum)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [skɫɔˈpeː.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [skloˈpɛː.t̪um]
Noun
sclopētum n (genitive sclopētī); second declension
- (New Latin) rifle
- (New Latin) gun; firearm (in general)
- Synonym: arma ignifera
- 1732, Lodovico Antonio Muratori, Rerum Italicarum scriptores ab anno aerae christianae quingentesimo ad millesimumquingentesimum[1], volume 21, page 296:
- Interim rumor vagatur... ita esse Mediolanensem aciem instructam, ut singuli singula gererent Sclopeta, genus sane tormentorum terribile admodum atque exitiale.
- Meanwhile a rumor spreads... that the Milanese army was equipped in such a way that each soldier carries a single firearm, a type of weapon that is truly very terrifying and deadly.
- 1724, Johann Peter von Ludewi, Reliquiae manuscriptorum omnis aevi diplomatum ac monumentorum, ineditorum adhuc[2], volume 6, page 311:
- Janizarii præterea et hoc elogii bellici merentur, sua Sclopeta, bombardas, etc.
- Moreover, the Janissaries also deserve this military distinction for their firearms, cannons, etc.
Declension
Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | sclopētum | sclopēta |
genitive | sclopētī | sclopētōrum |
dative | sclopētō | sclopētīs |
accusative | sclopētum | sclopēta |
ablative | sclopētō | sclopētīs |
vocative | sclopētum | sclopēta |
Derived terms
References
- "sclopetum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)