screon
Old English
Alternative forms
- sċrīhan (usually in derivatives)
Etymology
From Proto-West Germanic *skrīan (“to cry out, proclaim”). Compare Old High German scrīan (“to shout, proclaim”).
Pronunciation
- IPA(key): /ʃre͜oːn/
Verb
sċrēon
- to cry out, proclaim
Conjugation
Conjugation of sċrēon (strong, class I)
| infinitive | sċrēon | sċrēonne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | sċrēo | sċrāh |
| second person singular | sċrīehst | sċrige |
| third person singular | sċrīehþ | sċrāh |
| plural | sċrēoþ | sċrigon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | sċrēo | sċrige |
| plural | sċrēon | sċrigen |
| imperative | ||
| singular | sċrēoh | |
| plural | sċrēoþ | |
| participle | present | past |
| sċrēonde | (ġe)sċriġen | |