secessus
Latin
Etymology 1
Perfect passive participle of sēcēdō (“I withdraw, rebel”).
Participle
sēcessus (feminine sēcessa, neuter sēcessum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēcessus | sēcessa | sēcessum | sēcessī | sēcessae | sēcessa | |
| genitive | sēcessī | sēcessae | sēcessī | sēcessōrum | sēcessārum | sēcessōrum | |
| dative | sēcessō | sēcessae | sēcessō | sēcessīs | |||
| accusative | sēcessum | sēcessam | sēcessum | sēcessōs | sēcessās | sēcessa | |
| ablative | sēcessō | sēcessā | sēcessō | sēcessīs | |||
| vocative | sēcesse | sēcessa | sēcessum | sēcessī | sēcessae | sēcessa | |
Etymology 2
From sēcēdō (I withdraw, rebel) + -tus (noun formation suffix).
Noun
sēcessus m (genitive sēcessūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sēcessus | sēcessūs |
| genitive | sēcessūs | sēcessuum |
| dative | sēcessuī | sēcessibus |
| accusative | sēcessum | sēcessūs |
| ablative | sēcessū | sēcessibus |
| vocative | sēcessus | sēcessūs |
References
- “secessus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “secessus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "secessus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- secessus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.