seductorius
Latin
Etymology
From sēductor (“seducer”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [seː.dʊkˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [se.d̪ukˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
sēductōrius (feminine sēductōria, neuter sēductōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēductōrius | sēductōria | sēductōrium | sēductōriī | sēductōriae | sēductōria | |
| genitive | sēductōriī | sēductōriae | sēductōriī | sēductōriōrum | sēductōriārum | sēductōriōrum | |
| dative | sēductōriō | sēductōriae | sēductōriō | sēductōriīs | |||
| accusative | sēductōrium | sēductōriam | sēductōrium | sēductōriōs | sēductōriās | sēductōria | |
| ablative | sēductōriō | sēductōriā | sēductōriō | sēductōriīs | |||
| vocative | sēductōrie | sēductōria | sēductōrium | sēductōriī | sēductōriae | sēductōria | |
References
- “seductorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.