seminalis
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [seː.mɪˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [se.miˈnaː.lis]
Adjective
sēminālis (neuter sēmināle); third-declension two-termination adjective
- (relational) seed
- Columella, De re rustica.
- Viciae seminalis modios quinque vel sex
- Five or six of seed-vetch
- Columella, De re rustica.
- seminal
- Augustine, Confessions.
- sed iam erat natura seminalis ex qua propagaremur
- But there already was the seminal nature from which we were to be generated.
- Augustine, Confessions.
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | sēminālis | sēmināle | sēminālēs | sēminālia | |
| genitive | sēminālis | sēminālium | |||
| dative | sēminālī | sēminālibus | |||
| accusative | sēminālem | sēmināle | sēminālēs sēminālīs |
sēminālia | |
| ablative | sēminālī | sēminālibus | |||
| vocative | sēminālis | sēmināle | sēminālēs | sēminālia | |
Descendants
References
- “seminalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seminalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.