senatus consultum
Latin
Alternative forms
- Senātūs cōnsultum
- Senātūscōnsultum
- senātūscōnsultum
- SC (abbreviation)
- s.c. (abbreviation)
- S.C. (abbreviation)
Etymology
From senātūs (genitive singular of senātus) + cōnsultum, literally “a decree of the senate”.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɛˈnaː.tuːs kõːˈsʊɫ.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [seˈnaː.t̪us konˈsul̪.t̪um]
Noun
senātūs cōnsultum n (genitive senātūs cōnsultī); second declension
- senatusconsult, a decree of the Senate
Declension
Indeclinable portion with a second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | senātūs cōnsultum | senātūs cōnsulta |
| genitive | senātūs cōnsultī | senātūs cōnsultōrum |
| dative | senātūs cōnsultō | senātūs cōnsultīs |
| accusative | senātūs cōnsultum | senātūs cōnsulta |
| ablative | senātūs cōnsultō | senātūs cōnsultīs |
| vocative | senātūs cōnsultum | senātūs cōnsulta |
Further reading
- “senatus consultum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press