sensificus
Latin
Etymology
From sēns(us) (“sense, perception”) + -i- + -ficus (suffix denoting making).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sẽːˈsɪ.fɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [senˈsiː.fi.kus]
Adjective
sēnsificus (feminine sēnsifica, neuter sēnsificum); first/second-declension adjective
- producing sensation
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēnsificus | sēnsifica | sēnsificum | sēnsificī | sēnsificae | sēnsifica | |
| genitive | sēnsificī | sēnsificae | sēnsificī | sēnsificōrum | sēnsificārum | sēnsificōrum | |
| dative | sēnsificō | sēnsificae | sēnsificō | sēnsificīs | |||
| accusative | sēnsificum | sēnsificam | sēnsificum | sēnsificōs | sēnsificās | sēnsifica | |
| ablative | sēnsificō | sēnsificā | sēnsificō | sēnsificīs | |||
| vocative | sēnsifice | sēnsifica | sēnsificum | sēnsificī | sēnsificae | sēnsifica | |
Synonyms
- (producing sensation): sēnsifer
Related terms
- see sentiō
References
- “sensificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sensificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.