separatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of sēparō.

Participle

sēparātus (feminine sēparāta, neuter sēparātum, comparative sēparātior, adverb sēparātim); first/second-declension participle

  1. divided
  2. distinguished
  3. separated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative sēparātus sēparāta sēparātum sēparātī sēparātae sēparāta
genitive sēparātī sēparātae sēparātī sēparātōrum sēparātārum sēparātōrum
dative sēparātō sēparātae sēparātō sēparātīs
accusative sēparātum sēparātam sēparātum sēparātōs sēparātās sēparāta
ablative sēparātō sēparātā sēparātō sēparātīs
vocative sēparāte sēparāta sēparātum sēparātī sēparātae sēparāta

References

  • separatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • separatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "separatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • separatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.