septangulus
Latin
Etymology
From septem (“seven”) + angulus (“angled”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɛpˈtaŋ.ɡʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sepˈt̪aŋ.ɡu.lus]
Adjective
septangulus (feminine septangula, neuter septangulum); first/second-declension adjective
- heptagonal
- 1611, Johannes Kepler, Strena seu De Niva Sexangula, page 5:
- Nam si casu fit, cur non aeque quinquangula cadunt, aut septangula, cur semper sexangula, siquidem nondum confusa et glomerata multitudine, variogue impulsu, sed sparsa et distincta?
- For if it happens by chance, why do they not fall equally pentagonal, or heptagonal, why always hexagonal, if in fact they are never mixed and heaped in a great number, and by different impact, but sparse and distinct?
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | septangulus | septangula | septangulum | septangulī | septangulae | septangula | |
| genitive | septangulī | septangulae | septangulī | septangulōrum | septangulārum | septangulōrum | |
| dative | septangulō | septangulae | septangulō | septangulīs | |||
| accusative | septangulum | septangulam | septangulum | septangulōs | septangulās | septangula | |
| ablative | septangulō | septangulā | septangulō | septangulīs | |||
| vocative | septangule | septangula | septangulum | septangulī | septangulae | septangula | |
References
- septangulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- septangulus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016