septimanus
Latin
Etymology
From septimus (“seventh”) + -ānus (“of, pertaining to”, suffix added to a noun stem, particularly proper nouns, to form an adjective).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɛp.tɪˈmaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sep.t̪iˈmaː.nus]
Adjective
septimānus (feminine septimāna, neuter septimānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | septimānus | septimāna | septimānum | septimānī | septimānae | septimāna | |
| genitive | septimānī | septimānae | septimānī | septimānōrum | septimānārum | septimānōrum | |
| dative | septimānō | septimānae | septimānō | septimānīs | |||
| accusative | septimānum | septimānam | septimānum | septimānōs | septimānās | septimāna | |
| ablative | septimānō | septimānā | septimānō | septimānīs | |||
| vocative | septimāne | septimāna | septimānum | septimānī | septimānae | septimāna | |