septuennis
Latin
Alternative forms
Etymology
Derived from septem (“seven”) + annus (“year”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɛp.tuˈɛn.nɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sep.t̪uˈɛn.nis]
Adjective
septuennis (neuter septuenne); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | septuennis | septuenne | septuennēs | septuennia | |
| genitive | septuennis | septuennium | |||
| dative | septuennī | septuennibus | |||
| accusative | septuennem | septuenne | septuennēs septuennīs |
septuennia | |
| ablative | septuennī | septuennibus | |||
| vocative | septuennis | septuenne | septuennēs | septuennia | |
Coordinate terms
- biennis, triennis, quadriennis, quinquennis, sexennis, octennis, novennis, decennis, undecennis, duodecennis, tridecennis, quattuordecennis, quindecennis, sedecennis, septendecennis, duodevicennis, undevicennis, vicennis, tricennis, quadragennis, quinquagennis, sexagennis, septuagennis, octogennis, nonagennis, centennis, ducentennis, trecentennis, quadringentennis, quingentennis, sescentennis, septingentennis, octingentennis, nongentennis, millennis
References
- “septuennis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- septuennis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.