septuplum
Latin
Noun
septuplum n (genitive septuplī); second declension
- septuple
- seven times as much
- c. 254 CE, Origen, Translatio Homiliarum in Ieremiam et Ezechielem:
- Ergo mors Jesu Christi, spica frumenti facta est, septuplum et multo amplius restituens quam fuerat seminatum.
- (please add an English translation of this quotation)
- Ergo mors Jesu Christi, spica frumenti facta est, septuplum et multo amplius restituens quam fuerat seminatum.
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | septuplum | septupla |
| genitive | septuplī | septuplōrum |
| dative | septuplō | septuplīs |
| accusative | septuplum | septupla |
| ablative | septuplō | septuplīs |
| vocative | septuplum | septupla |
References
- “septuplum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- septuplum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.