septus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sēpiō.
Participle
sēptus (feminine sēpta, neuter sēptum); first/second-declension participle
- alternative form of saeptus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēptus | sēpta | sēptum | sēptī | sēptae | sēpta | |
| genitive | sēptī | sēptae | sēptī | sēptōrum | sēptārum | sēptōrum | |
| dative | sēptō | sēptae | sēptō | sēptīs | |||
| accusative | sēptum | sēptam | sēptum | sēptōs | sēptās | sēpta | |
| ablative | sēptō | sēptā | sēptō | sēptīs | |||
| vocative | sēpte | sēpta | sēptum | sēptī | sēptae | sēpta | |
References
- “septus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "septus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- septus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.