sesquiplus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈseːs.kʷɪ.pɫʊs], [seːsˈkʷɪp.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsɛs.kʷi.plus], [sesˈkʷip.lus]
Adjective
sēsquiplus (feminine sēsquipla, neuter sēsquiplum); first/second-declension adjective
- alternative form of sēscuplus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēsquiplus | sēsquipla | sēsquiplum | sēsquiplī | sēsquiplae | sēsquipla | |
| genitive | sēsquiplī | sēsquiplae | sēsquiplī | sēsquiplōrum | sēsquiplārum | sēsquiplōrum | |
| dative | sēsquiplō | sēsquiplae | sēsquiplō | sēsquiplīs | |||
| accusative | sēsquiplum | sēsquiplam | sēsquiplum | sēsquiplōs | sēsquiplās | sēsquipla | |
| ablative | sēsquiplō | sēsquiplā | sēsquiplō | sēsquiplīs | |||
| vocative | sēsquiple | sēsquipla | sēsquiplum | sēsquiplī | sēsquiplae | sēsquipla | |
References
- “sesquiplus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sesquiplus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “sesquiplus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC