sfruntare
Romanian
Etymology
From sfrunta + -re.
Noun
sfruntare f (plural sfruntări)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | sfruntare | sfruntarea | sfruntări | sfruntările | |
| genitive-dative | sfruntări | sfruntării | sfruntări | sfruntărilor | |
| vocative | sfruntare, sfruntareo | sfruntărilor | |||