sicanus
Latin
Etymology
From Ancient Greek Σῐκᾱνός (Sĭkānós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɪˈkaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [siˈkaː.nus]
Adjective
sicānus (feminine sicāna, neuter sicānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sicānus | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna | |
| genitive | sicānī | sicānae | sicānī | sicānōrum | sicānārum | sicānōrum | |
| dative | sicānō | sicānae | sicānō | sicānīs | |||
| accusative | sicānum | sicānam | sicānum | sicānōs | sicānās | sicāna | |
| ablative | sicānō | sicānā | sicānō | sicānīs | |||
| vocative | sicāne | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna | |
Synonyms
- sicānicus
Noun
sicānus m (genitive sicānī); second declension
- a Sicanian man
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sicānus | sicānī |
| genitive | sicānī | sicānōrum |
| dative | sicānō | sicānīs |
| accusative | sicānum | sicānōs |
| ablative | sicānō | sicānīs |
| vocative | sicāne | sicānī |
References
- sicanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “sicanus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “sicanus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray