siddha

English

Etymology

From Sanskrit सिद्ध (siddha).

Noun

siddha (plural siddhas)

  1. (Hinduism, Jainism) One who has achieved a high degree of physical and spiritual development.
  • Sarvarthasiddha

Old Javanese

Etymology

Borrowed from Sanskrit सिद्ध (siddha, accomplished).

Adjective

siddha

  1. accomplished, fulfilled
  2. successful

Noun

siddha

  1. siddha: one who has achieved a high degree of physical and spiritual development.

Derived terms

  • asida-sidan
  • asidan-sidan
  • asisidan
  • kasiddha
  • kasiddhan
  • maniddhākĕn
  • paniddhan
  • sumiddhākĕn
  • siddhacāraṇa
  • siddhadewarṣi
  • siddhadewatā
  • siddhagaṇa
  • siddhajaya
  • siddhajña
  • *siddhajñāna
  • siddhajāti
  • siddhakawi
  • siddhakārya
  • siddhamaharṣi
  • siddhamahāpuruṣa
  • siddhamantra
  • siddhapakṣa
  • siddhapaṇḍita
  • siddhapaṇḍya
  • siddhaprayojana
  • siddhapuruṣa
  • siddharṣi
  • siddhasaṅgha
  • siddhasādhya
  • siddhatapa
  • siddhatāpasa
  • siddhawiku
  • siddhawāk
  • siddhawākya
  • siddhayogī
  • siddhayogīśwara
  • siddhayātra
  • siddhaīśwara
  • siddhānta
  • siddhāntaśāstra
  • siddhārtha
  • siddhāsiddha

Descendants

  • > Javanese: ꦱꦶꦢ (sida) (inherited)
  • >? Javanese: ꦱꦺꦢ (séda)
  • Balinese: ᬲᬶᬤ᭄ᬥ (sida)

Further reading

  • "siddha" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Pali

Alternative forms

Etymology

Inherited from Sanskrit सिद्ध (siddha). The noun derives from the adjective, which is in origin a past participle.

Adjective

siddha

  1. past participle of sijjhati (to accomplish)
  2. accomplished, completed

Declension

Noun

siddha n

  1. success

Declension

Noun

siddha m

  1. magician

Declension

References

  • Pali Text Society (1921–1925) “siddha”, in Pali-English Dictionary‎, London: Chipstead