sideraticius
Latin
Etymology
From sīderātus + -īcius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [siː.dɛ.raːˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [si.d̪e.raˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
sīderātīcius (feminine sīderātīcia, neuter sīderātīcium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sīderātīcius | sīderātīcia | sīderātīcium | sīderātīciī | sīderātīciae | sīderātīcia | |
| genitive | sīderātīciī | sīderātīciae | sīderātīciī | sīderātīciōrum | sīderātīciārum | sīderātīciōrum | |
| dative | sīderātīciō | sīderātīciae | sīderātīciō | sīderātīciīs | |||
| accusative | sīderātīcium | sīderātīciam | sīderātīcium | sīderātīciōs | sīderātīciās | sīderātīcia | |
| ablative | sīderātīciō | sīderātīciā | sīderātīciō | sīderātīciīs | |||
| vocative | sīderātīcie | sīderātīcia | sīderātīcium | sīderātīciī | sīderātīciae | sīderātīcia | |
References
- “sideraticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sideraticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.