siedlić

Inherited from Proto-Slavic *sedliti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕɛdlʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕɛdlʲit͡ɕʲ/

siedlić impf

1. (attested in Masovia) to settle (to move (people) to (a land or territory), so as to colonize it; to cause (people) to take residence in (a place))

   Synonym: osadzać

   • 1879 [1433], Jan Tadeusz Lubomirski, editor, Księga ziemi czerskiej 1404-1425. Liber terrae Cernensis‎^[1], Masovia, page LXXXI:

     Jacom ya wstal oth Jana o tha krzywda, yze ma na Godi nye szedlyl

     [Jakom ja wstał ot Jana o tę krzywdę, iże mie na Gody nie siedlił]

• Polish: siedlić (obsolete)

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “siedlić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN