significatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of significō.
Participle
significātus (feminine significāta, neuter significātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | significātus | significāta | significātum | significātī | significātae | significāta | |
| genitive | significātī | significātae | significātī | significātōrum | significātārum | significātōrum | |
| dative | significātō | significātae | significātō | significātīs | |||
| accusative | significātum | significātam | significātum | significātōs | significātās | significāta | |
| ablative | significātō | significātā | significātō | significātīs | |||
| vocative | significāte | significāta | significātum | significātī | significātae | significāta | |
Noun
significatus m (genitive significatūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | significatus | significatūs |
| genitive | significatūs | significatuum |
| dative | significatuī | significatibus |
| accusative | significatum | significatūs |
| ablative | significatū | significatibus |
| vocative | significatus | significatūs |
Related terms
References
- “significatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- significatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- significatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
- Forcellini, Egidio; Furlanetto, Giuseppe (ed.); Corradini, Francesco (ed.); and Perin, Giuseppe (ed.) (1733-1965). Lexicon Totius Latinitatis. Bologna: Arnaldo Forni. Vol. IVa. p. 362.