significatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of significō.

Participle

significātus (feminine significāta, neuter significātum); first/second-declension participle

  1. signified, shown, expressed, indicated
  2. portended, prognosticated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative significātus significāta significātum significātī significātae significāta
genitive significātī significātae significātī significātōrum significātārum significātōrum
dative significātō significātae significātō significātīs
accusative significātum significātam significātum significātōs significātās significāta
ablative significātō significātā significātō significātīs
vocative significāte significāta significātum significātī significātae significāta

Noun

significatus m (genitive significatūs); fourth declension

  1. signal, sign, mark, token
  2. meaning

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative significatus significatūs
genitive significatūs significatuum
dative significatuī significatibus
accusative significatum significatūs
ablative significatū significatibus
vocative significatus significatūs

References

  • significatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • significatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • significatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
  • Forcellini, Egidio; Furlanetto, Giuseppe (ed.); Corradini, Francesco (ed.); and Perin, Giuseppe (ed.) (1733-1965). Lexicon Totius Latinitatis. Bologna: Arnaldo Forni. Vol. IVa. p. 362.