silvur
Faroese
Etymology
From Old Norse silfr, from Proto-Germanic *silubrą (“silver”).
Noun
silvur n (genitive singular silvurs, uncountable)
Declension
| n3s | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | silvur | silvurið |
| accusative | silvur | silvurið |
| dative | silvuri | silvurinum |
| genitive | silvurs | silvursins |
Derived terms
- silvurbláur