similatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of similō.
Participle
similātus (feminine similāta, neuter similātum); first/second-declension participle
- alternative form of simulātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | similātus | similāta | similātum | similātī | similātae | similāta | |
| genitive | similātī | similātae | similātī | similātōrum | similātārum | similātōrum | |
| dative | similātō | similātae | similātō | similātīs | |||
| accusative | similātum | similātam | similātum | similātōs | similātās | similāta | |
| ablative | similātō | similātā | similātō | similātīs | |||
| vocative | similāte | similāta | similātum | similātī | similātae | similāta | |