simultaneus
Latin
Etymology
From simultās (“a coming together, convergence or intersection”) + -āneus (suffix forming adjectives).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɪ.mʊɫˈtaː.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [si.mul̪ˈt̪aː.ne.us]
Adjective
simultāneus (feminine simultānea, neuter simultāneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | simultāneus | simultānea | simultāneum | simultāneī | simultāneae | simultānea | |
genitive | simultāneī | simultāneae | simultāneī | simultāneōrum | simultāneārum | simultāneōrum | |
dative | simultāneō | simultāneae | simultāneō | simultāneīs | |||
accusative | simultāneum | simultāneam | simultāneum | simultāneōs | simultāneās | simultānea | |
ablative | simultāneō | simultāneā | simultāneō | simultāneīs | |||
vocative | simultānee | simultānea | simultāneum | simultāneī | simultāneae | simultānea |
Descendants
- Catalan: simultani
- → Dutch: simultaan
- → English: simultaneous
- French: simultané
- Galician: simultáneo
- → German: simultan
- → Hungarian: szimultán
- Italian: simultaneo
- Portuguese: simultâneo
- Spanish: simultáneo
References
- "simultaneus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)