simultaneus

Latin

Etymology

From simultās (a coming together, convergence or intersection) +‎ -āneus (suffix forming adjectives).

Pronunciation

Adjective

simultāneus (feminine simultānea, neuter simultāneum); first/second-declension adjective

  1. (Medieval Latin) acting together; existing at the same time

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative simultāneus simultānea simultāneum simultāneī simultāneae simultānea
genitive simultāneī simultāneae simultāneī simultāneōrum simultāneārum simultāneōrum
dative simultāneō simultāneae simultāneō simultāneīs
accusative simultāneum simultāneam simultāneum simultāneōs simultāneās simultānea
ablative simultāneō simultāneā simultāneō simultāneīs
vocative simultānee simultānea simultāneum simultāneī simultāneae simultānea

Descendants

References