sinuatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sinuō.
Participle
sinuātus (feminine sinuāta, neuter sinuātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sinuātus | sinuāta | sinuātum | sinuātī | sinuātae | sinuāta | |
| genitive | sinuātī | sinuātae | sinuātī | sinuātōrum | sinuātārum | sinuātōrum | |
| dative | sinuātō | sinuātae | sinuātō | sinuātīs | |||
| accusative | sinuātum | sinuātam | sinuātum | sinuātōs | sinuātās | sinuāta | |
| ablative | sinuātō | sinuātā | sinuātō | sinuātīs | |||
| vocative | sinuāte | sinuāta | sinuātum | sinuātī | sinuātae | sinuāta | |
References
- “sinuatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers