självtvivel
Swedish
Etymology
Noun
självtvivel n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | självtvivel | självtvivels |
| definite | självtvivlet | självtvivlets | |
| plural | indefinite | självtvivel | självtvivels |
| definite | självtvivlen | självtvivlens |
självtvivel n
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | självtvivel | självtvivels |
| definite | självtvivlet | självtvivlets | |
| plural | indefinite | självtvivel | självtvivels |
| definite | självtvivlen | självtvivlens |