sjúknaðr

Old Norse

Alternative forms

  • sjúknuðr

Etymology

From the verb sjúkna (“to become sick”) +‎ -naðr.

Noun

sjúknaðr m (genitive sjúknaðar, plural sjúknaðir)

  1. sickness, illness; becoming ill
    Synonyms: sjúkdómr; sjúkleikr, sjúkleiki; sótt

Declension

Declension of sjúknaðr (strong u-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sjúknaðr sjúknaðrinn sjúknaðir sjúknaðirnir
accusative sjúknað sjúknaðinn sjúknaði sjúknaðina
dative sjúknaði sjúknaðinum sjúknuðum sjúknuðunum
genitive sjúknaðar sjúknaðarins sjúknaða sjúknaðanna

Descendants

  • Icelandic: sjúknaður

Further reading

  • Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “sjúknaðr”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press, page 535
  • Zoëga, Geir T. (1910) “sjúknaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 365; also available at the Internet Archive
  • “sjúknaðr” in Dictionary of Old Norse Prose (ONP) at University of Copenhagen
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.