sjanghaja
Swedish
Verb
sjanghaja (present sjanghajar, preterite sjanghajade, supine sjanghajat, imperative sjanghaja)
- to shanghai (sailors, or figuratively)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | sjanghaja | sjanghajas | ||
| supine | sjanghajat | sjanghajats | ||
| imperative | sjanghaja | — | ||
| imper. plural1 | sjanghajen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | sjanghajar | sjanghajade | sjanghajas | sjanghajades |
| ind. plural1 | sjanghaja | sjanghajade | sjanghajas | sjanghajades |
| subjunctive2 | sjanghaje | sjanghajade | sjanghajes | sjanghajades |
| present participle | sjanghajande | |||
| past participle | sjanghajad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.