skäktning
Swedish
Etymology
By surface analysis, skäkta + -ning. Cognate of German Schächtung. First attested in 1892.
Noun
skäktning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | skäktning | skäktnings |
| definite | skäktningen | skäktningens | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |