skíð
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *skīdą.
Noun
skíð n (genitive skíðs, plural skíð)
Declension
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skíð | skíðit | skíð | skíðin |
| accusative | skíð | skíðit | skíð | skíðin |
| dative | skíði | skíðinu | skíðum | skíðunum |
| genitive | skíðs | skíðsins | skíða | skíðanna |