skłócić

Polish

Etymology

From s- +‎ kłócić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskwu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: skłó‧cić

Verb

skłócić pf (imperfective skłócać)

  1. (transitive) to cause to quarrel
    Synonym: pokłócić
  2. (reflexive with się) to quarrel, to wrangle
    Synonym: pokłócić się

Conjugation

Conjugation of skłócić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skłócić
future tense 1st skłócę skłócimy
2nd skłócisz skłócicie
3rd skłóci skłócą
impersonal skłóci się
past tense 1st skłóciłem,
-(e)m skłócił 		skłóciłam,
-(e)m skłóciła 		skłóciłom,
-(e)m skłóciło 		skłóciliśmy,
-(e)śmy skłócili 		skłóciłyśmy,
-(e)śmy skłóciły
2nd skłóciłeś,
-(e)ś skłócił 		skłóciłaś,
-(e)ś skłóciła 		skłóciłoś,
-(e)ś skłóciło 		skłóciliście,
-(e)ście skłócili 		skłóciłyście,
-(e)ście skłóciły
3rd skłócił skłóciła skłóciło skłócili skłóciły
impersonal skłócono
conditional 1st skłóciłbym,
bym skłócił 		skłóciłabym,
bym skłóciła 		skłóciłobym,
bym skłóciło 		skłócilibyśmy,
byśmy skłócili 		skłóciłybyśmy,
byśmy skłóciły
2nd skłóciłbyś,
byś skłócił 		skłóciłabyś,
byś skłóciła 		skłóciłobyś,
byś skłóciło 		skłócilibyście,
byście skłócili 		skłóciłybyście,
byście skłóciły
3rd skłóciłby,
by skłócił 		skłóciłaby,
by skłóciła 		skłóciłoby,
by skłóciło 		skłóciliby,
by skłócili 		skłóciłyby,
by skłóciły
impersonal skłócono by
imperative 1st niech skłócę skłóćmy
2nd skłóć skłóćcie
3rd niech skłóci niech skłócą
passive adjectival participle skłócony skłócona skłócone skłóceni skłócone
anterior adverbial participle skłóciwszy
verbal noun skłócenie

Further reading

  • skłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skłócić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.