skarłowacieć
Polish
Etymology
From s- + karłowacieć. First attested in 1805.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /skar.wɔˈva.t͡ɕɛt͡ɕ/
- Rhymes: -at͡ɕɛt͡ɕ
- Syllabification: skar‧ło‧wa‧cieć
Verb
skarłowacieć pf (imperfective karłowacieć)
- (intransitive) to dwarf (to become smaller due to a loss of an ability to grow)
- Synonyms: skarleć, znikczemnieć
- (intransitive, literary) to become stunted (to regress in development, losing one's previous size, weight and significance)
- Synonyms: skarleć, znikczemnieć
Conjugation
| person | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | ||
| infinitive | skarłowacieć | |||||
| future tense | 1st | skarłowacieję | skarłowaciejemy | |||
| 2nd | skarłowaciejesz | skarłowaciejecie | ||||
| 3rd | skarłowacieje | skarłowacieją | ||||
| impersonal | skarłowacieje się | |||||
| past tense | 1st | skarłowaciałem, -(e)m skarłowaciał |
skarłowaciałam, -(e)m skarłowaciała |
skarłowaciałom, -(e)m skarłowaciało |
skarłowacieliśmy, -(e)śmy skarłowacieli |
skarłowaciałyśmy, -(e)śmy skarłowaciały |
| 2nd | skarłowaciałeś, -(e)ś skarłowaciał |
skarłowaciałaś, -(e)ś skarłowaciała |
skarłowaciałoś, -(e)ś skarłowaciało |
skarłowacieliście, -(e)ście skarłowacieli |
skarłowaciałyście, -(e)ście skarłowaciały | |
| 3rd | skarłowaciał | skarłowaciała | skarłowaciało | skarłowacieli | skarłowaciały | |
| impersonal | skarłowaciano | |||||
| conditional | 1st | skarłowaciałbym, bym skarłowaciał |
skarłowaciałabym, bym skarłowaciała |
skarłowaciałobym, bym skarłowaciało |
skarłowacielibyśmy, byśmy skarłowacieli |
skarłowaciałybyśmy, byśmy skarłowaciały |
| 2nd | skarłowaciałbyś, byś skarłowaciał |
skarłowaciałabyś, byś skarłowaciała |
skarłowaciałobyś, byś skarłowaciało |
skarłowacielibyście, byście skarłowacieli |
skarłowaciałybyście, byście skarłowaciały | |
| 3rd | skarłowaciałby, by skarłowaciał |
skarłowaciałaby, by skarłowaciała |
skarłowaciałoby, by skarłowaciało |
skarłowacieliby, by skarłowacieli |
skarłowaciałyby, by skarłowaciały | |
| impersonal | skarłowaciano by | |||||
| imperative | 1st | niech skarłowacieję | skarłowaciejmy | |||
| 2nd | skarłowaciej | skarłowaciejcie | ||||
| 3rd | niech skarłowacieje | niech skarłowacieją | ||||
| anterior adverbial participle | skarłowaciawszy | |||||
| verbal noun | skarłowacenie | |||||
References
Further reading
- skarłowacieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- skarłowacieć in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “skarłowaciéć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “skarłowacieć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 134
- skarłowacieć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego